María Cecilia Botero ve UNICEF Kolombiya ile yaptığı çalışmalar: "Banyoları olmadığı için okula gitmeyen kızlar var."

María Cecilia Botero 70 yaşında ve yoğun bir programı var : röportajlar veriyor, Flavia Dos Santos, Claudia Palacios, Kika Nieto ve Natalia Sanint- ile birlikte Canal RCN'de öğleden sonraları yayınlanan 'Mujeres sin filtro' adlı TV programını sunuyor, tiyatro, sinema ve televizyonda rol alıyor - bu yıl 'Dora ve Altın Güneş'in Peşinde' filminde ve 'Cosiaca' dizisinde rol aldı - babası tarafından kurulan akademinin - Bogotá'daki La Charlot - yöneticisi ve UNICEF Kolombiya'da (Birleşmiş Milletler'in çocuk haklarını koruyan kuruluşu) İyi Niyet Elçisi olarak çalışmak için zaman ayırıyor; bu onu en mutlu eden işlerden biri.

"UNICEF ile ilk kez 1983'te Mateo doğduğunda tanıştım. O zamanlar bebek emzirmemek moda olmuştu. Bunun o kadar da önemli olmadığını, göğüslerin sarkıp çatladığını söylediler. UNICEF bana emziren bir anne olup olmayacağımı sordu ve ben de evet dedim. Ardından bebeğim ve eşim David Stivel ile birlikte emzirmeyi teşvik etmek için bir kampanya yürütmemi önerdiler," diye hatırlıyor ünlü oyuncu EL TIEMPO'ya verdiği bir röportajda.

Kırk iki yıl sonra, bu kez yaşlı yetişkinlere yönelik Dayanışma Mirası adı verilen bir plan aracılığıyla UNICEF Kolombiya'nın yüzü olmayı kabul etti .

Medya, zaman zaman iyi niyet elçisi rolünü üstlenen ünlülerin isimleriyle dolup taşıyor: Angelina Jolie, Millie Bobby Brown, Jackie Chan, David Beckham, Ricky Martin veya Shakira. UNICEF Kolombiya örneğinde olduğu gibi, María Cecilia Botero da ülke çocuklarına olan bağlılıklarıyla tanınan Nairo Quintana, Carolina Cruz, Daniela Álvarez ve Andrés Cepeda gibi diğer isimlere katıldı.

Peki bir İyi Niyet Elçisi tam olarak ne yapar? Paisa'lı oyuncu, model, sunucu ve yayıncı, yarım asırlık sanat kariyeriyle, Dayanışma Mirası'nın yüzü olarak çalışmalarını ve hedeflerini anlattı.

Sadece UNICEF'in yüzü olmak değil, aynı zamanda orada bir işe, UNICEF'te önemli bir role sahip olmak da önemli. İlk şey, belirli zamanlarda ihtiyaç duydukları her şeyle iş birliği yapmaya istekli olmak. Yapılacak o kadar çok şey var ki, insanların desteklemesi her zaman gerekecek, ancak iyi niyet elçileri ve kamu figürlerinin varlığının temelde halkla, halkla yakınlaşma, bir güvenilirlik buluşması arayışıyla ilgili olduğuna inanıyorum. Çünkü bu programların gerçek olup olmadığı, paranın vaat edildiği yere gidip gitmediği konusunda da bir güvensizlik var, bu yüzden güvenebileceğiniz biri varsa, bir şekilde yardımcı olur. UNICEF çok ciddi bir şey olsa da. Ama Andrés Cepeda konuştuğunda, insanlar ona bayılıyor, inanıyor, anlıyor musunuz? Bizim görevimiz de UNICEF'in isminin o güvenilir imaja sahip olmasını sağlamak. Benim durumumda, özel bir programın resmi sözcüsü olarak bir lider olarak çalışıyorum ve belirli bir grup insana ne hakkında olduğunu anlatmak için hitap ediyorum. Onlara nasıl işbirliği yapabileceklerini anlatmak için konuşmalar, web seminerleri, ne gerekiyorsa yapıyoruz.

Bakın, Avrupa'da yıllardır çok iyi işliyor; burada ise nispeten yeni, beş yıldır var. Daha çok yaşlılara yönelik. Kolombiya'da, insanların ayrılırken her şeyi yoluna koyma ve vasiyetname hazırlama konusunda daha bilinçli olmalarını istiyoruz. Yalnız yaşayan ve ölen birçok insan var, daireleri, eşyaları kayboluyor, kiminle kalacaklarını zaten biliyoruz. Vasiyetname hazırlamak için milyoner olmanıza gerek yok; elinizde ne varsa ona bırakın. Eşyalarınızla ne yapmak istediğiniz konusunda net olmanız önemli. Elbette, çocuklarınıza, eşinize bırakmak istersiniz; ancak UNICEF'e de bir yüzde bırakabilirsiniz. Ya da hayat sigortası yaptıran ve mirasçıları şu veya bu olan kişiler, ancak UNICEF'e bir yüzde bırakabilirler. Burada ise küçük dairelerde yaşayan ve devasa sanat eserleri olan, bunlarla ne yapacaklarını bilmeyen, satmakta zorluk çeken insanlar var. Neden satışını üstlenip parayı en çok ihtiyaç duyulan yere yatırabilecek UNICEF'e bağışlamıyorsunuz? Fırsatları olmayan çocukları neden düşünmüyorsunuz? Ama Kolombiya'da vasiyetname kullanılmıyor; insanlar vasiyetname hazırlamak için milyoner olmanız gerektiğini düşünüyor ama durum böyle değil.

Kolombiya'da toplananlar Kolombiya içindir. Kısa olmayan hayatım boyunca birçok vakıftan telefon aldım ve onlara yardım ettim; ama birdenbire birçok vakfın parayı söylediği yere göndermediğini fark ediyorsunuz. Öte yandan, UNICEF'in çok ciddi olduğunu biliyorum. Onlarla birlikte La Guajira, Barranquilla, Chocó, Cauca bölgelerine gittim, ne yaptıklarını gördüm, yani biliyorum. Çocuklardan birine teşekkür eden telefonlar aldım. Bir keresinde bir kız beni aradı, okul tuvaletinde sonunda bir kapı olduğu için mutluydu, güvenle girebiliyordu... Yani, temel ihtiyaçlar, ama bu kızların kapalı bir tuvaleti yoktu. Bu ülkede, kızların okulu bırakma oranları çok daha yüksek çünkü bu bölgelerdeki kızlar regl olduklarında giyinecekleri bir yer yok. Yani düşünün, her ay bir hafta okula gitmiyorlar. Bunlar aklınıza bile gelmeyen şeyler. Mesela, her gün uyanıyoruz, musluğu açıyoruz ve su akıyor. Barranquilla'da, su olmadığı için getirilen bir yerdeydim. Bu topluluğun mutluluğu muazzamdı çünkü artık bulaşık yıkamak, yemek pişirmek, su içmek için kendi depoları vardı. Bunlar, Tanrım, insana acı veren, büyük ihtiyaçlar hissettiren şeyler. Bu yüzden, bir şey yapabiliyorsanız, az da olsa, yapmalısınız.

Tüm teknoloji, istediğin her şey var ama yine de tuvaleti olmadığı için okula gitmeyen kızlar var. Ne saçma şeyler bunlar.

Aynı zamanda ayni olarak, paraya çevrilebilmeleri anlamında. Örneğin, bahsettiğimiz sanat eserleri veya dev bir piyanom varsa ve ne yapacağımı bilmiyorsam, onu bağışlıyorum, onlar satıyor ve bu parayla da yardım ediyorlar.

Düşünsenize. Sizi bir ara televizyonda görmüş çocuklar; sizi orada, bizzat görmek muhteşem bir duygu. Sarılmak, sevgi gösterileri gerçekten çok güzel bir şey. Onları mutlu etmek önemli.

İnsanları yardım etmeye motive etmenin yanı sıra, UNICEF'e ve birçok insanın karşılaştığı zorlu gerçekliğe inanmalarının da önemli olduğuna inanıyorum. Birçoğu inanmıyor veya inanmak istemiyor. Bence garip bir ilgisizlik, bir "Keşke yapmasaydım" hissi var. Bu anlamda memnuniyet verici. Örneğin, bir Andrés Cepeda konseri düzenlerlerse, çok cazip olacağından eminim; orada bir halk figürü olarak çok faydalı olabilirsiniz. İnsanlarla, yerel halkla görüşmeler yapmak ve onların bu konuyla bağlantılı olduğunu görmek çok değerli. Benim durumumda, yaşlılar ve noterlerle sık sık konuşuyorum, böylece insanlar vasiyet yazmaya gittiklerinde onlara UNICEF Dayanışma Mirası'ndan bahsedebilir, neyle ilgili olduğunu ve bunu nasıl yapabileceklerini açıklayabilirler. Kolombiya'da yardıma ihtiyaç duyulan çok fazla yer var, dolayısıyla her şey işe yarar ve bunun büyük miktarlar olması da gerekmez: 10 milyon peso ise, yapılabilecek çok şey var; üç çocuğun okul masraflarını karşılamaya yeter.